“Je bent maar één keer jong, dus geniet ervan!” Een uitspraak die ik als jongere nooit goed begreep. Als dit het hoogtepunt van mijn leven moest zijn, dan zag de toekomst er niet bepaald rooskleurig uit. Genieten van mijn jeugd? Integendeel. Ik voelde me helemaal niet op mijn plek en kon me moeilijk identificeren met het ideaalbeeld van onbezorgd jong zijn.

School vond ik verschrikkelijk. Gelukkig had ik een manier gevonden om zo min mogelijk aanwezig te zijn. Op de middelbare school moesten ouders vooraf een briefje inleveren met de reden van verzuim. Mijn handschrift leek toevallig erg op dat van mijn moeder, en haar handtekening had ik inmiddels feilloos onder de knie. Ik had een heel systeem uitgedacht: eerst naar de tandarts, dan naar de mondhygiënist, orthodontist, en zelfs de kaakchirurg. De huisarts verwees me zogenaamd door naar de fysiotherapeut, die me vervolgens doorstuurde naar een specialist in het ziekenhuis. Al die afspraken? Verzonnen. Maar niemand kwam erachter.

Mijn handschrift leek toevallig erg op dat van mijn moeder, en haar
handtekening had ik inmiddels feilloos onder de knie.

Waar ik wél was? Ik werkte liever. Ik had een bijbaantje bij Videoland, toen nog een soort dvd-bibliotheek. Daar was ik druk met het innemen en uitlenen van dvd’s, en op rustige momenten organiseerde ik alles netjes. Werk gaf me een gevoel van voldoening dat school me niet kon bieden.

Het was duidelijk: school was niet mijn plek

Werken voelde veel beter. Ironisch genoeg zet ik me nu juist in voor jongeren, om hen te helpen een passende studie te vinden. Mijn eigen ervaring, dat gevoel van niet op je plek zijn, zorgt ervoor dat ik des te meer begrijp hoe belangrijk het is om een omgeving te vinden waar je wel tot je recht komt.

Ik ontmoet regelmatig jongeren die in hetzelfde schuitje zitten. Jongeren die de motivatie missen om naar school te gaan, ondanks alle goedbedoelde adviezen om toch vooral in die schoolbanken te blijven zitten. Maar als je geen aansluiting voelt, wordt het bijna onmogelijk om dat advies ter harte te nemen. Vaak gaat een hobby of bijbaan wél goed. Het is dus niet vreemd dat jongeren hun tijd liever daaraan besteden dan aan school. Dit leidt echter vaak tot een enorme desinteresse in het kiezen van een vervolgopleiding.

Mensen ontmoeten met wie je wél een klik hebt

Die vervolgopleiding voelt als een herhaling van de overstap van basisschool naar middelbare school: een verlengstuk van je schoolcarrière waarin je opnieuw vakken moet volgen die je niet interesseren, en moet samenwerken met mensen waar je geen klik mee hebt. Is dat wat men bedoelt met genieten van je jeugd? Geen wonder dat veel jongeren het gevoel hebben dat een vervolgopleiding niets voor hen is. Maar wat ze niet altijd beseffen, is dat een vervolgopleiding juist dé kans biedt om vakken te kiezen waar je wél interesse in hebt. Sterker nog, vaak ben je er onbewust al veel mee bezig in je vrije tijd. En een extra voordeel: je komt in een omgeving terecht met medestudenten die dezelfde interesses delen. De kans is groot dat je eindelijk mensen ontmoet met wie je wél een klik hebt.

Hoe ouder ik werd, hoe meer ik begon te genieten van het leven.

Want met de jaren groeit ook de vrijheid om je leven naar je eigen hand te zetten. Je ontdekt dat leren op veel verschillende manieren kan, of dat nu via studie, werk, of het maken van fouten is. Ik heb misschien niet optimaal kunnen genieten van mijn jong zijn, maar ik geniet des te meer van het ouder worden. Het leven wordt rijker, de keuzes worden breder, en dat gevoel van ‘je plek vinden’ wordt eindelijk werkelijkheid.